info-steel-48

décrire correctement la façon d’évaluer ce compromis flexibilité/dureté et la façon d’évaluer des performances qui dans le cas de l’acier prélaqué ne prennent de sens qu’après sa mise en forme. L’association Européenne du prélaqué (ECCA) est à l’origine de ces normes et a contribué à leur développement. La plupart des méthodes de tests sur métal prélaqué (acier ou aluminium) ont été formalisées par l’ECCA. A la fin des années 90, un groupe de travail spécifique a été créé au sein de la CEN avec pour résultat la création d’une macro- norme, la EN13523, qui depuis lors rassemble dans ses 29 chapitres toutes ces méthodes qui historiquement étaient connues comme “tests ECCA”. Parallèlement à la EN13523, il est aussi apparu nécessaire de préciser la façon dont les caractéristiques de l’acier prélaqué devaient être communiquées. C’est l’objectif principal de la EN10169 qui, en relation étroite avec la EN13523, décrit les conditions techniques de livraison de l’acier prélaqué (tandis que la EN1396 les décrit pour l’alu- minium prélaqué). Bien sûr, autant la EN13523 que la EN10169 donnent à la durabilité une place capitale. La résistance à la corrosion d’une part et la tenue aux UV d’autre part sont évaluées par des essais accélérés (de quelques jours ou quelques semaines) ou par une exposition naturelle (de quelques années). Les échantillons utilisés, préalablement mis en forme, sont eux-mêmes décrits dans les normes. Les conditions de vieillissement variant considérablement avec l’endroit où le bâtiment est situé, il n’est pas facile pour les clients de savoir a priori si tel ou tel acier prélaqué sera adéquat … Il y a tant d’environnements différents et les mécanismes de vieillissement sont si complexes qu’il serait illusoire de vouloir décrire et systématiser toutes les performances qu’un acier prélaqué doit présenter pour être exactement adapté à toutes les utilisations et pour tous les environnements possibles. Une classification de l’agressivité des environnements existe néanmoins (voir par exemple la EN12944). En s’ap- puyant sur cette classification et sur les niveaux de perfor- mances que peuvent atteindre les aciers prélaqués, les normes actuelles définissent des catégories de résistance qui donnent ainsi une idée correcte de la tenue des aciers prélaqués dans des conditions d’utilisation réelles. Ces catégories sont résumées ci-après : dit van coil-coating lijn rolt, maar ook op enkele samples met de geschikte voorafgaande vormfasen. Specifieke normen zijn dan nodig, niet alleen om dit compromis te beschrijven - hard- heid tegenover flexibiliteit - maar ook voor een correcte evalu- atie van het uiterlijk en de duurzaamheid, wat bij coil-coated staal alleen zinvol is na het vormen. De European Coil-Coating Association (ECCA) speelde een hoofdrol bij het initiatief en de ontwikkeling van deze normen in Europa. Voordat toonaangevende bureaus voor standaar- disatie dit overnamen, deed ECCA een voorstel voor een set ‘testmethodes’ voor de karakterisering van voorgelakt metaal (dus niet alleen staal en aluminium). Aan het eind van de jaren 1990 werd er in het CEN een technische groep opge- richt die geleid werd door de ECCA. Al deze methodes werden toen in een enkele macrostandaard gegoten, EN13523, die in 29 secties alle tests behandelt die gewoonlijk worden gedaan met coil-coated metalen. Daarnaast bleek het ook belangrijk om duidelijk aan te geven op welke manier er over de kenmerken van coil-coated staal gecommuniceerd moet worden. Dat is het hoofddoel van EN10169. In combinatie met EN13523 beschrijft deze norm feitelijk de technische leveringsvoorwaarden voor staal (voor aluminium is EN1396 de referentienorm). Uiteraard hechten EN13523 en EN10169 beide veel belang aan duurzaamheid. Corrosiebestendigheid enerzijds en UV-bestendigheid anderzijds worden ofwel geëvalueerd met versnelde tests (gedurende enkele dagen of weken) ofwel door blootstelling buiten (gedurende enkele jaren). Hierbij worden gestandaardiseerde, voorgevormde samples in gestandaardiseerde testomstandigheden gebruikt. De verouderingsomstandigheden zullen naargelang de locatie van een gebouw sterk verschillen en het is niet zo eenvoudig voor klanten om uit te maken welk type voorgelakt materiaal in een bepaalde omgeving het meest geschikt is. Het aantal verweringsomstandigheden is eindeloos en de verouderings- mechanismen zijn te complex om een volledig systematische beschrijving te kunnen maken van de exacte vereiste eigen- schappen voor een bepaalde toepassing en op een bepaalde locatie. We weten echter dat sommige systematische beschrij- vingen van de agressieve impact van omgevingen bestaan. Een voorbeeld daarvan is EN12944. Op basis van de beschrij- ving en het prestatieniveau dat de diverse coil-coated syste- men kunnen bereiken, bepalen de normen enkele categorieën die de klant een correct beeld geven van wat hij redelijkerwijs kan verwachten in een omgeving waar hij coil-coated staal wil gebruiken. Een overzicht hiervan vindt u hier: 115